جابهجایی هوشمند در شهر اقتصادی ملک عبدالله
تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۵۷۸۳۶
شهر اقتصادی ملک عبدالله برای استقرار طیف وسیعی از راهحلهای حملونقل از جمله اتوبوسهای تقاضامحور، اسکوترها و دوچرخههای الکترونیکی، با یک ارائهدهنده خدمات حملونقل میکروموبیلیتی و جابهجایی بهعنوان سرویس همکاری میکند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، شهر اقتصادی ملک عبدالله (KAEC) در عربستان سعودی، وارد مشارکتی استراتژیک با یک ارائهدهنده راهحلهای شهر هوشمند برای حملونقل عمومی و مشترک شده است که با تمرکز بر پایداری و بیطرفی کربن در راستای چشمانداز عربستان سعودی ۲۰۳۰ در جامعه، راهحلهای حملونقل و پارکینگ هوشمند ارائه میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
هدف از این پروژه ترویج رشد اقتصادی پایدار و در عین حال بهبود تجربه کلی برای ساکنان و بازدیدکنندگان است. این همکاری نشاندهنده تعهد مداوم شهر به نوآوری و تعالی در هر جنبهای از زندگی شهری است و علاوه بر بهبود جابهجایی در داخل شهر میتواند سطح توسعه هوشمند شهری را در سراسر جهان بالا ببرد.
راهحلهای جابهجایی هوشمندشهر اقتصادی ملک عبدالله که با مساحت ۱۸۱ میلیون مترمربع در سواحل دریای سرخ واقع شده است، بر اساس قرارداد همکاری جدید از تخصص همکار خود در راهحلهای جابهجایی با هدف ایجاد یک شبکه حملونقل کارآمد در داخل شهر استفاده خواهد کرد. این قرارداد شامل تسهیل جابهجایی به مقصد نهایی از ایستگاه قطار حرمین به مناطق و مقاصد کلیدی در شهر، اجرای مسیرهای مختلف اتوبوس و ارائه اتوبوسهای تقاضامحور و ونهای الکترونیکی، همراه با گزینههایی برای اسکوترهای دو چرخه و سهچرخه، دوچرخههای مکانیکی و دوچرخههای برقی میشود.
راهحلهای هوشمند پارک در خیابان و خارج از خیابان نیز ادغام میشوند و به افراد اجازه میدهند تا از طریق یک برنامه تلفنهمراه هوشمند، برای خود سواری موقت و جای پارک رزرو کنند. به این ترتیب ساکنان و بازدیدکنندگان میتوانند صرفنظر از اینکه در حال تردد به محل کار هستند یا صرفاً به گردش در شهر میپردازند، یک تجربه جابهجایی یکپارچه داشته باشند.
هدف از فعالیتهای ارائهدهنده خدمات حملونقل هوشمند و جابهجایی بهعنوان یک سرویس خانگی در عربستان سعودی، افزایش اتصال با ترکیب شبکههای حملونقل عمومی و خصوصی است که زیربنای سیستمهای پارکینگ هوشمند را شکل میدهد. این شرکت به ساختن شهرهای هوشمندتر، مرتبطتر با حملونقل یکپارچه، پایدار و قابل دسترسی جهانی متعهد و در تلاش برای بهبود تجارب جابهجایی برای ساکنان و بازدیدکنندگان است.
کد خبر 728400منبع: ایمنا
کلیدواژه: شهرهای جهان اقدامات شهرهای جهان شهر هوشمند شهر هوشمند عربستان عربستان سعودی حمل و نقل عمومی حمل ونقل تقاضامحور حمل و نقل حمل و نقل پاک میکروموبیلیتی حمل و نقل پایدار شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق راه حل جابه جایی حمل ونقل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۵۷۸۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از درشکه تا اتومبیل؛ یک قرن فرهنگسازیِ ناتمام
جابهجایی همواره یکی از دغدغههای مهم از زمان انسانهای نخستین که کمتر سبک زندگی یکجانشینی داشتند تا انسان امروزی که پویایی، جزء جداییناپذیر زندگیاش محسوب میشود، بوده است. نیازی که پاسخ به آن در ابتدا به مدد حیوانات و بعدتر به واسطه پیشرفت تکنولوژی میسر شد، هرچند این بخش هم با چالشهای خاص خود از بروز هرجومرج تا گاهی اوقات نبود فرهنگِ کافی روبرو بود.
به گزارش ایسنا، سرعتِ محدود انسان برای جابهجایی باعث شد تا به حیوانات به چشم وسیلهای برای حملونقل نگاه کند که هرچند سرعت و توان بیشتری از خودش داشتند، اما بازهم تغییر چشمگیری در مدت زمان رسیدن به نقطه دلخواه ایجاد نمیکردند. در این شرایط بود که فکر ساخت وسایلی مانند ماشیندودی، طیاره، قطار و... به ذهنش رسید تا سختیها را بر خود آسان کند. با این وجود وسیلهای که بیش از هر چیزی طی حدود ۱۳۰ سال گذشته توانسته پاسخگوی نیاز انسان به جابهجایی باشد، خودروها هستند که در این گزارش به آنها میپردازیم.
تا پیش از تولد خودروها، استفاده از کالسکه و درشکه برای رفتوآمد در میان مردم رواج داشت؛ چنانچه ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر فرنگ در سالهای آخر عمرش دستور تاسیس شرکت درشکهرانی برای گسترش حملونقل در دارالخلافه طهران را داد که به دنبال آن حدود ٣٠ درشکه وارد شهر شد. بر همین اساس لازم شد برای حفظ نظم، قوانینی برای تردد وضع شود. از جمله اینکه درشکهها و کالسکهها برای ورود به برخی نقاط شهر از جمله محوطه کاخ گلستان نیاز به مجوزی شبیه طرح ترافیک امروزی داشتند.
مسیر رفتوآمد کالسکهها؛ عکس از آنتوان سوریوگیننخستین اتومبیل در دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار وارد ایران شد. از آنجایی که استفاده از آن در ابتدا تنها مخصوص درباریان و افراد ثروتمند بود؛ بنابراین به دلیل محدود بودن تعداد اتومبیلها، نیازی به وضع قوانین مشخص برای استفاده از آن وجود نداشت. اما مانند هر وسیله دیگری، خودروها هم پیش از آنکه فرهنگ و قوانینی برای استفاده از آنها شکل گیرد، به مرور جای خود را در میان زندگی تمام اقشار جامعه باز کردند.
در واقع باید حدود یک قرن قبل را تصور کنید که فردی از پشت درشکهای که هدایت آن با کشیدنِ افسار اسب یا قاطر امکانپذیر بوده، پایین میآید و صرفا با یادگیری برخی مفاهیم ابتدایی پشتِ فرمان وسیلهای مینشیند که دیگر هدایت آن تنها به زور و بازوی خود و اندک شعور حیوانش وابسته نیست و باید همزمان حواسش به گاز، ترمز، دنده، فرمان و... باشد! در این شرایط البته وضعیت برای پیادگان هم بهتر نبود، کسانی که هیچ اطلاعاتی از سرعت و شتاب اتومبیل نداشتند و بعید نبود مثلا بازیگوشی یک کودک هنگام رد شدن از خیابان باعث تصادفی جبرانناپذیر شود.
از طرفی افزایش تعداد اتومبیلها در سطح شهرها در شرایطی رخ میداد که کوچهها و خیابانهای خاکی، زیرساخت لازم برای حضور این تعداد خودرو را نداشتند، خبری از خطکشی معابر، چراغ راهنمایی و رانندگی و... نبود و نظمیهچیان هم آموزشی برای نظارت بر قوانین مرتبط با این ساخته دست بشر ندیده بودند. در این بیقانونی هم احتمالا حق با کسی بود که زودتر میپیچید، صدای بلندتری برای داد زدن داشت، در محله خودشان رانندگی میکرد و بچهمحلها هوایش را داشتند و... .
با این وجود روند استفاده از اتومبیل کم و بیش به همان سبک اولیه تا زمانی که نخستین قربانی را بگیرد ادامه داشت. اما ماجرا از چه قرار بود؟ درویش خان که یکی از افراد اثرگذار موسیقی ایرانی و عامل ایجاد تنوع در ساز تار بود، در یکی از شبهای پاییزی سال ۱۳۰۵ خورشیدی که سوار بر درشکه درحال بازگشت به خانه بود با یک اتومبیل تصادف کرده و بعد از ۵ روز از دنیا رفت و اینگونه بود که خطرات وسیلهای که قرار بود کمکی به بشر باشد، بیش از قبل مشخص شد.
احساس خطر در کنار هرجومرج، بیقانونی و شکل نگرفتن فرهنگ استفاده از خودرو سبب شد تا در سال ۱۳۰۵ خورشیدی، داشتن تصدیق یا گواهینامه برای رانندگی اجباری شود و به دنبال آن دو سال بعد، اولین قوانین مربوط به رانندگی تنظیم و اداره نظمیه هم موظف به نظارت بر اجرای قوانین شود. البته اولین آییننامه کامل قوانین راهنمایی و رانندگی سال ۱۳۱۸ تصویب شد که از آن به عنوان مادر قوانین راهنمایی و رانندگی یاد میشود.
حالا دیگر تقریبا ۱۰۰ سال است که قوانین راهنمایی و رانندگی در ایران شکل گرفته؛ با این وجود گاهی برای رعایت یک قانون مشخص مانند بستن کمربند ایمنی، بهترین راهکاری که باعث فرهنگسازی میشود درنظر گرفتن جریمه است! درواقع اینجاست که قانون برای برطرف کردن هرجومرج به کمک فرهنگ آمده، اما به نظر میرسد برای موارد دیگر که وابسته به موضوعات ترافیکی نیستند، مانند بوق نزدن در هر ساعتی از شبانهروز در کوچهها و پسکوچهها، فحش ندادن هنگام رانندگی، نیفتادن پشت آمبولانس، بوق زدنِ بیدلیل در ترافیکهای طولانی و... هنوز کار زیادی تا رسیدن به نقطه فرهنگی مطلوب داریم!
انتهای پیام